APPIE BAANTJER                                                    home

Een leuk verhaal voor verjaardagen en andere visites.
We zijn begin oktober (2008) een dagje naar Urk geweest met onze ouwe buurtjes, Ton en Femmie Rademaker. De reden: ik kreeg een uitnodiging van Yachtcharter Urk voor een "Open Dag", met de mogelijkheid om de boten te bekijken en een vaartochtje te maken. Afgelopen zomer zouden we met Ton en Femmie een weekje gaan varen met een huurboot, maar die vakantie moest worden geannuleerd vanwege het overlijden van Pa Veurink. Afgesproken is dat we de gemiste kans volgend jaar gaan inhalen en omdat de (ex)buren geen idee hebben hoe zo'n kruiser er nu van binnen uitziet, was de Open Dag op Urk een uitgesproken kans!

Het was geweldig weer. We hebben genoten van een heerlijk dagje Urk (ondanks dat de terrassen van De Zeebodem en de Wabu al waren ontmanteld!); we konden gratis vis eten op het terrein van Yachtcharter Urk en we voeren heerlijk mee op een van de kruisers, lekker in het zonnetje op het dek nadat we het interieur van de boot natuurlijk uitgebreid hadden bezichtigd.

De dag werd afgesloten op het terras van "Het Achterhuis" (boven de IJsselmeerafslag). Beneden op de kade waren allerlei activiteiten van de Politie (ook een Open Dag) en vanaf een geïmproviseerd podium (vrachtwagen) klonk de keiharde stem van een voor Urker begrippen nogal "warrelds" uitziende zangeres.

We zaten net lekker achter een hapje en een drankje, toen opeens mijn oog viel op de mensen aan het tafeltje naast ons.
Ik siste tegen de anderen: "Niet meteen kijken, hoor, maar daar zit Appie Baantjer!" Als je zoiets zegt, kijken ze natuurlijk meteen - en ja hoor, daar zat ie, breeduit met z'n nieuwe vrouw of vriendin. De link was natuurlijk gauw gelegd: Appie Baantjer komt van Urk en is hier ter gelegenheid van die Open Dag van de Politie! Kon niet missen, ommers? Helemaal overtuigd waren mijn reisgenoten niet, maar toen een personeelslid bij het tafeltje van Appie ging staan en een uitgebreid gesprek aanknoopte, wist ik het zeker: het is hem! Natuurlijk vaste gast hier en daarom met veel egards door het personeel behandeld.

"Wie van jullie heeft een pen bij zich?" vroeg ik.
"Wat wil je dan?" - "Een handtekening vragen, natuurlijk! Zo'n kans laat je toch niet voorbij gaan?"
"Dat durf je niet!" daagde mijn eega me uit. Ze kent me door en door en weet dat ik niet zomaar op een vreemde af stap. Maar goed, ik kreeg een pen. Papier had ik niet, maar ik had net die middag bij Boekhandel Koster een Scheepvaartkrant gehaald (die is nl. gratis!) en met de opgevouwen krant en de pen in de aanslag liep ik op de beroemdheid af.

Mijn tafelgenoten durfden haast niet te kijken, maar spitsten natuurlijk de oren:
"Mag ik u iets vragen?" waagde ik voorzichtig. Natuurlijk mocht dat. Aardige man!
"Mag ik misschien een handtekening van u?" en ik hield hem de krant en de pen al uitnodigend voor.
"Waarom? Ik zet niet zomaar ergens mijn handtekening!" - Geen aardige man dus!
"Nou ja, eh... het overkomt me niet elke dag dat ik een beroemdheid ontmoet!"
"Ik? Een beroemdheid? Wie denkt u dan dat ik ben?"

Nu zonk me de moed in de schoenen. Ik begon te vermoeden dat ik bij mijn reisgenoten een enorme flater ging slaan.

Ik begon wat te stotteren: "U eh... u bent toch.... Appie Baantjer?"
"Welnee! Hoe komt u dààr nou toch bij! En ik zet ook geen handtekening, hoor!"
Wat een afgang! Met een vuurrood hoofd zette ik me weer aan ons eigen tafeltje, waar mijn reisgenoten zaten te stikken van het lachen. Omwille van de andere gasten moesten ze dat natuurlijk onderdrukken, waardoor ook hun hoofden al rooier werden.

Ik was trouwens nog niet overtuigd. Waarom deed dat personeel dan zo aardig tegen die man? Nee, ik wist zéker dat het Appie Baantjer was, maar hij wilde er natuurlijk niet voor uit komen, bang dat het hele terras hem dan om een handtekening zou vragen!

Toen de man en de vrouw afrekenden en vertrokken, ging ik naar de bediening. Ik klampte de vrouw aan, die zo lang bij het tafeltje van Appie had staan praten en vroeg: "Wie was die man, die daar aan dat tafeltje zat?"
"Die? Oh, dat was meneer Jonker. Uit Dronten. Die komt hier wel vaker! Waarom wilt u dat weten?"
"Nou..... eh ...... ach, zomaar!"

Bert.

home